iyiyim tabi..

Küçüklüðümden beri yaþadýðým en zor þey “terk edilmek” olabilir. Ailem, arkadaþlarým, sevdiklerim.. Çünkü hepsi birer birer beni terk ediyordu. Hep bir korkuyla yaþýyordum, kaybetme korkusuydu adý, evet.. Eðer “seni seviyorum biliyorsun deðil mi?” diyen bir baba bulamadýðýmda, ya da anne, hemen terk edildiðime inanýyordum. Kimsenin beni sevmediðine inanýyordum. Biri üzüldüðünde ve bunu bana anlattýðýnda sanki onun yaþadýðýný ben yaþýyormuþum gibi oluyordum. Ne kadar gerizekalýymýþým diyorum þimdi.. Ama deðiþen bir þey yok.. Terk edilmek cümlesi de hala ayný, hala yaþadýðým en zor þey. Hala “seni seviyorum biliyorsun deðil mi?” diye bir soruyu duymassam kendimi yalnýz, sevilmiyor hissediyorum. Küçüklüðümün bana kazandýrdýðý, kaybettiði þeylerden kaçamýyorum. Ne kadar kaçarsam o kadar kovalanýyorum. Geriye dönüp yaþadýðým onca þeye, onca aya, hatta yýla bakýp “iyi ki de yaþamýþým” diyemediðim için hep “keþke” diyorum. Sonra keþke’lerden bir süre sonra sýkýlýnca “neyse” deyip konularý kapatýyorum.. Ama keþke’ler her seferinde kovalýyor beni. Ýnsanlar bir baþkasýyla eskiyi unutabiliyor, ben unutamýyorum. Olmuyor, nedenini bilmiyorum. Bir baba, bir anne olarak onu hayatýma soktuðum için olabilir sanýrým. Belki de anneye ve babaya daha çok ihtiyaç duyduðumdandý, bilmiyorum.. Büyüdükçe karþýma çýkan her insana “sonunda Allah yüzüme güldü iþte buldum bu beni býrakmaz”larla baðlandým. Hep “ayrýldýk dese de bana dönecek biliyorum”larla kendime umut baðladým. Sonundaysa hep “yanlýþ tanýmýþým”larla karþýlaþtým. Aslýnda insanlar hep aynýydý. Ben küçükken de aynýydý, ben büyürken de aynýydý. Sadece ben tüm “kendine iyi bak”lardan nefret ediyordum ve onlarý kabullenemiyordum. Onun hayatýmdan gittiðini, bir baþkasýný seveceðini, onu öpeceðini, koklayacaðýný kabullenemiyordum. Cümlelerin etkisi o kadar çoktu ki her saniye kafamda “bana aþýk olduðunu söyleyen biri þimdi benden baþkasýyla, nasýl olur?”lar dolanýyordu.Ve þimdi;“Seni seviyorum biliyorsun deðil mi?” diye bir yalana da inanmadýðýma göre, artýk büyümüþ sayýldým. Ýstediðin yere ve kiþiye gidebilir, istediðin kadar terk edebilirsin. Bir aile, bir arkadaþýn terk ediþini yaþadýktan sonra seninki hiçbir þey..
Sosyal Medyada Paylaşın: