Israrlý sözlerle düþerken tüm yoksunluða, Avuç içi kadar duaya düþeceksin.. Aldanma sihir deðil gördüðün, Asýl olaný bilsende; ipsizsin gideceksin.
Bir sokak baþýnda görmeyi umduðun herþey, Bulvar bulvar serilince önüne, Bu ne umarsýz bir yanýlgýymýþ diyerek kadere, Önce geçmiþine küseceksin.. -Geçmiþ sanýrsýn da..! Edep.. geçmemiþ göreceksin.
Baþka bir dudaktan alýntý cümlelerde keyf-e keder, Ne hoþ iniltiler diyerek gönül-gah’ýna, Hiç bilmiyordum ilanýyla sevineceksin.. -Unut unutturduðu kadar.. Kimselere yazýlmayaný sana kim yazýyor, Bir ömür bileceksin. Gör bak çok beter dileneceksin..
Yüksek ýþýklarýn parýltýsýna kanarak deðil, Kendi kendini kandýrarak koþarcasýna, Adým baþý söküklerini yakarak herkesleþeceksin. Oldu imdadýyla tutunduðun her dal parçasý, Bir bir kýrýldýðýnda zaman sarkacýnda, Medet ummak bile hiç olduðunda; Hissedeceksin. -Unut unutturduðu kadar.. Benimle iþin yok..! Kendinle ödeþeceksin.
II.
Düþüyor benliðim sensizliðimden, Gözümde fer kalmadý.. Son hususu hatýrlatarak zihnime, Adým baþý kovalýyorum adýmlarýmý. -Düþtüm..!
Baþa bela ne his varsa toplayan iliklerim, Hangi tan vaktinde çekilir umutsuzluðumdan. Kim kaldýrýr, kim bilir.. Alev alev eriyorum, Buz tutmuþluðumdan.. Çok koþtum kaçamadým, Unutulmuþluðumdan..
Bir geceyi bir sonraki ne baðlayan, O en nesilsiz uyku haline muzdarip, Çakýr gözlerimde biriktirdiðim senleri, Atýp birer birer yanaklarýma, Ensiz, dar, yoksul hal vaktime heveslenerek, Gün bitsinleri oynayýp gün boyu, Çaðýrýp tüm hayalleri en ötesinden, Bin þiir dolusu bir sen tutturup, Bir sonra ki halime eðiliyorum...
- Karadan daha karayý sevda namýna ekleyene Kadar.. - Þahitsiz mesnetsiz bir cümlede seni anlatana Kadar.. - Üç mevsim saçlarýnda bir araya gelene Kadar.. Suskunluðumu da alýp o en sevdiðin yerlere gidiyorum.. Bir tek hayal görmek ücretsiz bilesin.. Geldim, gördüm, gidiyorum..
Þimdi sen, - Unut unutturduðu kadar.
Ýsmail Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
shopen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.