"Gözleriniz.." dedi adam
"Ýçimde hapsolmuþ çocuðun gözlerine benziyor, sizde þiirce düþler mi görüyorsunuz?"
Kadýn gülümsediðini fark etti çok zaman geçse de üzerinden.
"Ve len yetemennevhu ebeden bimâ kaddemet eydîhim vallâhu alîmun biz zâlimîn./Onlar, kendi elleriyle önceden yaptýklarý iþler sebebiyle hiç bir zaman ölümü temenni etmeyeceklerdir. Allah zalimleri iyi bilir." (Bakara/95) dedi utangaç bir tonla, "iþte bu içimdeki umudun adý.."
gözlerim yorgun, adýmlarým yabancý bu kadere
bir milattan önce sevdim seni, kurulmamýþ kentler üzerine
...ve buralarda vakit dediðin de öyle kolay geçmiyor insanýn içinden
geçerse bile
bir yanýn eksik mutluluklar
diðerinde fazla hüzünler
bazen o en uzaklardan biri çýkýyor ve dokunuyor parmak uçlarý ile aklýnýza
inanmak istiyorsunuz
sadece
sebepsiz
dökülen susam taneleri kadar sevmiþtik birbirimizi bölüþtüðümüz hayattan
onun biraz mora çalan düþleri vardý
biraz kitap severdi belki de
ömrüm bana gelsin diye bekledi
gelmedi hiç
düþleri de
ve
en çok "kim seviyor" diye kavga ederken
bir gece öyle bir gitti ki
sabahýna "hiç kimse" diye uyanmanýn sancýsý çöktü göðsüme
kahretsin..!
bugünde günlerden gri
uyanan sabah yine kýrgýn
içimde ayak izleri
ýsýt beni aklýnýn aydýnlýðýnda diyebilseydim
bilmem ki
özledim diyebilmenin varmýydý baþka tarifi
kaybetmek sessizlikle baþlýyor
arda kalan tek þey sebebinin çýðlýklarý kulaklarýnda
iþte bir onu susturamýyorsun kendine
iþte bir onu
belki iyi yanlarýmýzý da öldürmeliydik sustuðumuz zamanlarda
sormalýydýk hesabýný yýrtýlmýþ göðsümüzdeki acýnýn
sabahý göremeyen kaç yýldýzýn katili olmuþ yaþlý gözlerimin
... ve sarýldýðým anlamsýz karanlýðýn
belki susturmalýydýk yalancý tebessümleri de o gidince
çünkü "anlatýlmaz" diyor adam
göðsünde çatýrdayan dünyanýn lal yeminlerine kanamýþ dudaklarýyla bir karýnca gezinir þah damarýmdan aklýma düþen yolda ve bilir yol Ýbrahim ateþinin yolu
ne suyu yetiþir
ne takati
yine de "anlatýlmaz...!" diyordu
yaþanacaksa yaþanýr ya da ölünür bir sabah salasýnýn ardý sýra göz yaþlarýyla
...ve öyle de oldu
çaldýlar bedeninden ruhunu
bir insanlýk ömrü kaldý kuþ misali
fýrtýnalar da diner
silinir izleri korkulu sessizliðin
yalancý renkler olur hazani yapraklar
soluk çiçekler açar ama unutmaz kimse o korkunç gecelerin kendisinden neler götürdüðünü
göðsüne çizili kaderidir her gördüðünde gözlerinde eskiyen zamaný.
siler sýzýlarýný tekrar tekrar
hatýrlamak da istemez dününü
sen unutsan onlar býrakmaz
onlar unutsa
aynalar..
aynalar..
aynalar..
her yutkunduðun cümlenin içinde biraz "sesizlik" vardýr biraz "eksik ölüm"
c/ana, ona, yarýna ve kýyametten de sonrasýna
durulursa önün araf saðýn kiramen solunda katibin ve ayaklarýnýn altýnda varsa sýrat geçmez s/aðýr boþluk.
.... ve acý teninden çýkan yerine göðsüne yapýþan oluyor çoðunca.
kendi ellerim bunu yapar mý bana
kazar mý topraðýn soðuk yanýný
þehvetli zamanlarýn rüzgarlarý karýþýr mý selalara
kulaklarým inanýr mý canýmýn yandýðýna
üzerinde onun parmaklarý olan bir kalem kýrar mý son cümleyi
baþlarsam biter mi bitersem baþlar mý eksikliði ölümün
yoksa
öldürür müsün beni gözlerinle
yýkayýp gül kokularý sürer misin acýlarýma
uðurlar mýsýn beni s/onsuzluða unutursan onun da "sen" olduðunu
"seni de kaybedersem..!" dedi adam kitabýn son cümlesine ve düþündü duvara vuran yalnýzlýðýna bakarak,
"sahi sen mi daha yalnýzsýn, ben mi?"
ve gülümseyerek söyledi
"hadi þimdi tebessüm et"
"Yine de aldýrmayýn bana, þiir yazan adamlarý sevin elbette
onlar aþký ne tende, ne "sen"de ararlar
dize gelir secde eder gözlerine
ve korkmadan bekler ölene kadar o kýyametin içinde."
Fatih Tahiroðlu
05.02.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.