Ve ben,
düþleri bozuk bir Türkçe ile
kelimelerine uzanýyorum
didikliyorum hece hece
sahiplenmek adýna bir harfini ki
yüklem ve özne
sýcak kahve ya da renklendirilmiþ çay
göðüs kafesimdeki kaburgalarda
bir kýrýlma hissi
eþ sessiz bir kelime içinde
kaybolup gidiyor anla/m
herkesin oluyormuþum gibi..
hani dokunmasam
öksüz kalacaklarmýþ gibi
sussam/evet…
istem dýþý bir sindirim sistemi
ve ani bir refleks
rakamsal bir kim/ses(s)izlikte
b-akýyoruz aynaya
aristokrat ve ucundan politik
saçlarýmýzýn kýrýklarý oranýnca
dim/dik..
son/baharlarýmýz yeni bir
rönesans’ýn eþiðinde…
mutsuz olmaya çabalayan ruhlar
ne darbeler hoþ geliyor artýk
ne de devrimler ki
þehir þehir boþalýyoruz
çýrýlçýplak akýyoruz
kör bir ressamýn tuvaline…
b-ak…
kuzgunlar yuva yapýyor iskele altlarýnda
bir martý süzülüyor kanatsýz
boðaz/a ki
terk ediyor evini bir yosun
evet evet y’osun..
seni t-anýyorum
sararmýþ yapraklarýndan belli
mevsimin…
ki ilmek ilmek iþliyorsun yaþam(ým)a..
...................
..............................
.........................................
(...)