buralarda üþürken ayazýn pençesinde
biliyorum
aydýnlýðýn gülen yüzü var bir yerlerde
alýcý gözlerle bakarken çok uzaklara
umutlar
daha da güzelleþir mehtaplý gecelerde
ne olur
yorgunluðumu dinle esen yellerden
anla beni
yaðmurun adý özlem, þu daðlarýma dökülen
buzlarýn üstüne verdiðim her nefes
kurtulur gelir çile yüklü ocaðýn alevinden
neyleyim
gölgem kaybolurken
yine fikrim aðýr güneþin vedasýnda
ben zaten
aþinayým kederin yosunlu taþlarýna
iþte bu yüzden yüzümdeki tebessüm
bin çaðrý sayýlýr coþkularýn dalgasýna
03.02.2015 – Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.