ne zaman miladýna gitsem ezberdeki saygýnýn cemre nefesinde heyecandan gölgesi çiçeklere düþer duygusallýðýn
gözlere süzülürken bilginin renkleri gün be gün artan meraktý öðrenmek eskimeyen alýþkanlýk bu tükenmeyen sevgi ömürdeki servetin en güzeli düþünebilmek
yükü aðýr tende can için üstüne gitmek hüner sayýlýr adý zorun akan sularýn durduðu yer var derin hatýralardan hayallere eli uzanýrken huzurun
isteyene, vesile çok gönüllerin köprüsüne iþte yine kulaklarýný çýnlattým ey vefa duman elbette karýþýr esen yellere unutmak yalan, külün soðumaz ocaðýnda 20.01.2015 – Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban böceği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.