TÜRKÜLERİN DİLİNİ KESTİLER

Emeðine saðlýk ne güzelde ayrýldýk

gitme eyleminde ilk harf hatasýydýk
her noktanýn sonunda boyun büküp
virgülle tamamladýðým sözcükler gibi
sessizliðim
çiçeklerde mevsimine küskün bir aðýt
yýllar önceydi belki de gitmemiþtin
iki þiir arasýnda sýkýþýp kaldýk
gümüþ bir kurþunla vurup kanayan yanýmýzdan
önce türkülerin dilini kestiler
sokak kan revan

dualarýn iniltisiydi Tanrýya dönüþümüz
polislerin nöbet tutmayý unuttuðu gecelerde tutuklandý duygularýmýz
helal deðildi ne annemizin acýyan sütü
nede babamýzýn hakký
pencere önlerinde anladýk
bana geliþin gibi
baharýn geç geldiðini

parmak sayýmýz kadar olmuþtu aþkýmýz
azat edilmiþ bir rüyanýn sarhoþluðu gibi
bir de sen kokan geceler çeliyordu aklýmý
kanatlarýný koparýrken vurulduk gecenin
döküldük ulu orta

ne ayaklarýmýzý soðuðun ýsýrmasý
ne dudaklarýmýzýn morarmasý,
týrnaklarýndan söküldük dut karasý ellerimizin
lime lime düþtük ayak izlerimizin silikliðine
o zamandan sevda belledik ölümü

teselli etti biz beliklerinden sallandýrdýðýmýz gözyaþlarýmýz
mutluluðu duvar diplerinde gömüp
mahalle dedikodularýnýn kazan kaynattýðý günlerde
yemin ettik seninle bir kez daha dönmeyeceðiz diye yazarken duvarlara
karayý çalýp anlýmýzýn ortasýna
Fiþlendi ayrýldýðýmýz çýðlýk çýðlýða

Sosyal Medyada Paylaşın: