Zaman Kutsal Bir Kuyu

unutuyoruz
hiç kimse bize bizi hatýrlatmasýn
yaðmur soluðunu çekecek uyuyacaðýz
börtü böcek bahara kalsýn

neredeydik bak biraz önce
ilgileniyor seviyor sýrtýný okþuyordum
ne çabuk geçti günler derken
azýcýk sevinmiþtim biteceðini bilerek
söylemiþtim zaman kutsal bir kuyu

söz esinlendim sokaða çýkýp
benim en güzel özgürlüðüm kapýnýn açýk olmasý
rüzgar gelir masama
buyur ederim beraber üþürüz
belki de düþünürüz
o kokunun aklýmýzda tünemesine izin verip
bir birimize dalgýnlýklar býrakarak
ayný hislerle mutlu olmayý

uykuyla uyanýklýk arasýnda kaybolmayan
köle ayak baðýmý seviyorum
mendilini sallayan
bir vapur güvertesinden
görünür olmak sarý karanfillere iyi gelebilir
yitince anýmsadýðýn bir þey var diye
nasýlda avutuyor kendini insan

hiç yürüdün mü çelik raylarýn tahta basamaklarýna basýp
yada aðlayýp burnunu sildiðinde silkinen tren
üstünden geçip sana yara verdiðinde
kompartýman dolusu uykulu baþlarla bakýþýp camlarda
iþportacýlardan þiirler dinledin mi hiç

iþte gök kuþaðý bu
diyecekler ne renklerini gördünüz bu rüyanýn
bilerek daldýnýz derin uykuya
yanýnýzda sevdiðinizin kokusu
baðlar baðýnýn en kara düðümüyle baðlanmýþ
üstümüzde ki ten
sabahlara nasýl varacaðýný biliyor
yanaðýnda iki melek gibi gülümseyen
uyanýp öpülüyor dudaklarýndan aþk.













Sosyal Medyada Paylaşın: