Sakin Sulara Doğru

yükselen seslerin arasýndan
çocuklarýn boyu apartmanlarý aþýnca
karmaþadan bir þey beklemek
ayrýþtýrýp ruhunu bu öyküden
sakin sulara doðru
gevþeyen ellerini temizliyorsun hayatýn

kar altýndaki karýncalara varýp
öpülüp tekrarlayan labirentler
bir his üzerine yol alan kapalý ruhum
yönlerin kaybolup gitmesine üzülmüyor
beklemek ne büyük çaresizlik

aynalar aradým
hiç aynalar
görünüp kaybolan asýrlar
bütün insan elleri bir birine benziyordu
dokununca zamaný ýskalayan

aðustosun yarýsý þubat baþý
çelenkler gönderdiler ölmeden ölenlere
upuzun yatan karanlýk deðil
sen öyle sanýyorsun ýþýklar sarýlýnca
gök yüzünü parçalayan onca harf
yaralý bir aðaç gibi gülümserken
sakýn bana uzaklardan bahsetme

iþte bu kýsacýk günler ve sonu
en güzel yer bizim için
birbirine deðip sonsuzluða kayan
ansýzýn bastýran bir uyku gibi
býrakma istiyorum ellerimi.
















Sosyal Medyada Paylaşın: