ay düþmüþtü saçlarýna
ayaz bir gecenin yalnýzlar köþesinde
gülümsemiþtin
mutluluk meleklerine gibiydi sanki
dokunamadým kaldým öylece
ve sonra
bir ah! ettin sadece
iþte gül yüzlüm veda edemedik biz seninle
mutluydun o an … bütün bildiðim bu
gittin …
yarým býraktýðýn
bir yaþamýn en dipsiz kuyularýna býraktýðýn beni
kim bulabilir ki býraktýðýmýz izlerimizde
gün , soluk benzimi yakar iþte þimdi
vurgunum þarkýlarda
eserken rüzgar senden yana
ah! gül yüzlüm
ne diyeyim ki sana
ya da kime ne söylesem
dilim lal
çýkmýyor sesim
yapraðýný kaybetmiþ bir gül gibiyim
musalla’da kalmýþým
unutulmuþ bir mefta’yým sanki
o mefta ki
bir kýrlangýcýn kanat sesinden düþen
uçurumun rengi
silinmiþ bir fotoðrafý göðsüne siper eden
ah! bu daðlar içime devrildi
simdi tüm Toroslarý yýkmak istiyorum
tüm yanardaðlardan magma olup
püskürtmeli beni þimdi
ve mahþeri sýrtýma vurdu bir dev
hani güneþin yedi rengi
kandil yanan geceler
matematiksel bir sey midir ölüm ki
hesaplayýp götürdü seni
bulutlar aðlar
þimdi gecemde eskimiþ yüzünde kalmýþ hasretlerim
karanlýðýn içinde dolaþýr ruhum
sokaklarda kaybolmuþ bir ses
ýþýksýz bir kandilim
yanar sensizliðim kaderin eskimiþ yýllarý gibi
rüzgarý dün’de kalmýþ dinmez fýrtýnalarým
sensiz siyah beyaz bir film karesinde kalmýþ
kurumuþ bir gün gibiyim
göðe çektim anýlarýmýzý
ve þimdi ah! hangi kayýp mevsimlerde
bir gelin tacý gibi
kondurdum kefenine
bir veda þarkýsýný
kara aðaçlardan geçtim ben
sen diye tüm mezarlarý deþtim
ve bir çeþme var
sana yakýn
sana uzak
sen seversin diye bir aðaç var
mezarýnda
baharlarý kuþ sesleri açacak
hava tipiye gebe bir fýsýltý
ve takvimlerde 9 ocak
annem gitme þiirini
gösteriyor ve sonsuz bir hýçkýrýðý
kayýp mevsimler bu þiirin adý
kayýp ve düþünülmeden harcanmýþ
iki metre bir beyaz
göðsüne deðin çukur
ve kara bir geceye
seni býrakýp dönmek ne zor
bir meleðim vardý benim
o da þimdi yanýmda her daim
yüreðimde seni yaþar sende gibi
bir de senden öte varlýðýn var ki
o , artýk sonsuzluða þarkýlarýmýz
benimle þimdi
aksam oldu meleðim þiir oldu evren
sen ki ,topraðýndan yanýma koþarken
bulutlar aðlar þimdi gecemde
eskimiþ yüzüne kalmýþ hasretlerim ben
içimin karanlýk sokaklarýnda dolaþýr ruhum
kaybolmuþ bir ses ýþýksýz bir gölge
yanarým sensizliðin nar’ ýnda
eskimiþ yýllarým gibi
dinmez fýrtýnalarým
rüzgarý kalmýþ dün’ de
yüreðimde bir keman gibisin benim
hasretim arttýkça titrediðim
þimdi bir yýldýz düþür gözlerime
senli mevsimlerden
bir ýþýk býrak baþ ucuma
öpsene beni
sensizliðimden bu gece
ay karasý gül yarasý gözlerinin
bir mahþer ötesi’ndeyim
biliyorum meleðim
ruhumdaki gece karanlýðýnda
cennette yanan kandil sensin …
Ayþegül Aþkým KARAGÖZ – Mert YÝÐÝTCAN
kuþlarý ve kedileri çok seven iki þair
02.02.2015