Büyük bir yangýndýn sen. Ve ben, içinden sað çýkan tek insan. Kömür gibi yanmýþým aþkýndan. Tüm sevgi sözcükleri silindi aklýmdan. Dokunma... Sende yanarsýn. Bakma... Sende aðlarsýn. Þimdi merhem olabilir misin gönül yarama. Getirebilir misin hatýralarý, Her þeyi yakýp kül ettikten sonra. Yada anlatabilir misin tek tek. Yaþatabilir misin o aný ya da ayný dakikalarý. Tabiki de hayýr... Boþuna yalan konuþma! Þimdi son sözüm sana. Mutluysan kal orada. Yanmýþ bire yürek ne katabilir ki sana. Birazda sen beni anla. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.