Düþtüm aþk çölüne yandýmda yandým
hasret hançeriyle baðrýmý yardým
dolandým dünyayý dermân aradým
dermansýz derdimin dermaný sende
hükmümün biçilmiþ fermaný sende
Doðar güneþ gibi yüzünün mâhý
sensin þu gönlümüzün sultâný þâhý
düþmüþüm derdine çekerim âhý
dermansýz derdimin dermaný sende
hükmümün biçilmiþ fermaný sende
Yanar iken yanmaz oldu çýraðým
gün be gün artýyor derdim firâðým
ne yerim bellidir ne de duraðým
gönlümün yýkýlan kervaný sensin
dermansýz derdimin dermaný sensin
Gülleri handân eden aþk deðil mi
bülbülü nâdan eden aþk deðil mi
aþýký candan eden aþk deðil mi
dermansýz derdimin çaresi sende
þu gönlümün yüz bin paresi sende
Aþkýna meyledip su gibi aktým
þu seven gönlümü odlara yaktým
Sen gittin ardýnda çaresiz baktým
dermansýz derdimin çaresi sende
þu gönlümün yüz bin paresi sende
gönül hasret giydi ol gülüzâre
âh-ý hüsrân düþtü can pare pare
cümle tabip gelse bulamaz çare
dermansýz derdimin dermaný sensin
hükmümün verilmiþ fermaný sensin
Gözlerim her daim vuslatý nem
ne günüm gündür ne demim dem
ben bir garip Nuri’yim yaverim kem
dermansýz derdimin dermaný sende
hükmümün biçilmiþ fermaný sende