ANNE

her gece yatmadan aðlýyorum yatagýmda
sen geliyorsun o an yine aklýma
sabah olmak bilmiyor karanlýk gecede
ve hadi kalk diye bi ses geliyor inceden
sýçrayýp uyanýyorum senmi geldin anne

yürüyorum yine bir baþýma sensiz yollarda
herkesin annesi elinden tutmuþ gidiyor
okul bahçesinde sarýlýp öpüyorlar evlatlarýný
ve ben yine aðlýyorum anne nedensiz sebepsiz
teyzem diyorki bana annen gökyüzünde yavrum

çocuklugum hep hayalinle geçti be anne
þimdi biliyorumki bekleyiþim boþuna
ögrendim gerçegi sen hiç gelmeyeceksin
kim gelmiþki gidipte ordan kim dönebilmiþki
inan öylesine yýkýldýki dünya baþýma
canýmý vermezmiydim sen olsaydýn yanýmda

bugün arefe herkes kabristanda dualar ediyor
ben ise mezarýný bile bilmiyorum be anne
dinmeyen göz yaþlarým tek tek damlýyor resmine
biliyormusun hala korkuyorum gök gürlemesinden
neden býraktýn beni zalim felegin acýmasýz çemberine

diger çocuklar uykusunda rüyalar görürken
ben her gece uykumda kabuslar görüyorum anne
üzerimde duran kara bir bulut hiç gitmiyor
sürekli saðnak saðnak yagýyor düþlerime
herkes bana acýr gözlerle bakýyor anne

küçüklügümde yetimsin sen diyorlardý bana
þimdi büyüdüm diye serseri diyorlar be anne
zamaný geri alabilseydim keþke durdura bilseydim
sensiz geçen yýllarýmý söker atardým bir çýrpýda
en büyük mutlulugun adýný sen koyardým be anne

amacým seni üzmek degil inciltmek hiç degil
ama bu hayat sensiz kabus olup çöküyor üzerime
korkular yüregime pranga vurdu gözlerim sustu öylece
uzun zaman oldu bir tebessüm etmeyeli be anne
nasýl dayanabilirimki sensiz bu kadar gaflete
ya benide al yada bir daha gelme düþlerime gelme anne


Erkan ÞEREMET




Sosyal Medyada Paylaşın: