Býrakýrken gözlerimi gece nöbetlerine
Bir þiir tutar ellerimden
Dilimde aðlak türküler
Türkülere vururum kahrýmý
Sesim yetmez uzaklara
Gözlerimde yaðmur bulutlarý yüklü
Elimde bir fincan çay
Ve sigarama ateþ dudaklarýn
Zaman akýp gidiyor omuzlarýmdan
Ýlk göz göze geliþimizi hatýrlarým
Yanar yeniden içimde bir þeyler
Kelimeler zincire vurulur dudaklarýmda
Dayanmaya çalýþsam da yokluðuna
Gel de dayan
Kulaklarýmda þehrin uðultusu
Yüreðimde sensizlik
Çýkýp gidesim geliyor kendimden
Bir ara sanki türkülerden çýkýp geliyor sesin
Sonra yine ben bir baþýma
Her þey bir bakýþla baþlamýþtý oysa
Þimdi en içten gülüþlerim de bile
Aðlýyor gözlerim
Unutma gözyaþlarýmýn düþtüðü yer
Yüreðinin sýzladýðý yerdir
Ve unutma orada demlenir hatýralar
Yalnýzlýðýn köþesine sýðýndýðým bu þehir
Ýçimde ölse de
Ne yeni bir þehir ararým gitmeye
Ne de bir deniz
Biliyorum ki nereye gitsem
Gelecek arkamdan bu þehir
Ve ben hep ayný sokakta dolaþýp duracaðým
Tek tesellim bu þarabý kevserden içenlerin hâli hep böyle olmuþtur
Geride paramparça bir þiir
Üstümde kanýn
Kurur acýyla birlikte