karanlýklar ürkütür beni
gecenin en leyli zamaný
kaplar etrafý ölüm sessizliði
ay saklanýr bulutlara
uzaklaþýr ayak sesleri kaldýrýmlarda
gözlerin uykuyla barýþtýðý an
kapanýr kirpiklerin örtüþür bedeninde
ruh bedenden ayrýlýr çýkar yolculuða
bir kuþ gibi hissedersin kendini
kanatlarýn olmadan uçarsýn havada
bazen düþersin uçurumlara
karabasan denilir adýna
açýlýr sýrlar kapýsý ardýna kadar
bulursun kendini rengarenk bir dünyada
belki de bir ýrmak kenarýnda
hareketlerinde özgürsün yok kýsýtlama
tek felsefe eþitliktir orada
saniyelerle yaþasan da
bitmek bilmez bu rüya
adý üstünde iþte sýrlar alemi
gördüklerini hatýrlamak istesen de istemesen de
kaçýrýrsýn en önemli ayrýntýyý
sabah uyandýðýnda açarsýn kalýnca kitabý
sanki o biliyormuþ gibi herþeyi
oysa yaþamla ölüm arasý
ince bir çizgidir
boþa deðildir gelip gitmelerin ...
Refik
30 . 01 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.