çekilmiyor ne hüznün ne de yüzün
yargýsýz infaz yapma geçmiyor sözün
utanma da kalmamýþ kararmýþ gözün
çýrpýndýkça batýyorsun
edepsiz mahallenýn terbiyesiz bebesi
düþtü masken göründü gerçek yüzün
kin nefret sarmýþ her yanýný
boðulacaksýn kendi kusmuklarýnda
bir düþün utan yaptýklarýndan
kendine de bana da zehrettin dünyayý
baki kalmalýydý dostluklar
olsa da aramýzda kýrgýnlýklar
bulamazsýn bir gün yanýnda kimseleri
keserler o sivri dilini
acýdýr dostun sözleri
hakim ol kendine sussun dilin
bir elinle verdiðini görmesin diðeri
kakma baþa olmaz deðeri
olmasýn endiþen
kalmaz kimsenin ahý kimsede
bir gün olacak yakanda iki elim
iþte o gün diyeceksin sussaydý dilim
bel altý vurmak yakýþmaz kimseye
yeter sus artýk
tak sepeti koluna git yoluna
çýkma bir daha karþýma ...
Refik
10.07.2014
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.