Nizamý bu âlemin, karþýt kurulmuþ denklem; Daðýn bile yücesi, yanýnca alçaðý var. Sürgit döngü içinde dünya güneþle muhkem, Kýþýn deli soðuðu; yazýn da sýcaðý var.
Canlýlar kýsým kýsým; uçaný var, gezeni… Sinek dersin aylaktýr, o da taþýr poleni! Her toprakta bir deðil ekip biçme düzeni; Topraðýn da tavlýsý, bozkýrý, çoraðý var.
Her biri iþ görmeye ayrýlmýþ türlü alet; Cetvelin görevine pergel etmiyor hayret. Deme kötü niçin var, iyiye odur ibret; Her nesnenin bir yeri, deðeri, gerçeði var.
Kiþi var al sesini, kapýný aç sormadan; Kiþi var ki gölgesi, kaç yanýna varmadan! Kardeþ dahi bir örnek doðmuyor bir anadan; Ýnsanýn da insanlýk tartýsý, ölçeði var.
Günay þaþar dünyaya geldiðinden beridir; Bakar dünya haline, dizlerini çürütür! Kimi ucuz söz ile gemisini yürütür, Kelâmýn da borsasý, al-satý, þakþaðý var!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.