Tozpembe etmiþler dünyayý Gözlerini boyamýþlar Sokaklarda daha çellik çomak oynarken onlarýn Sýrtýný sývamýþlar Ve! Haydi demiþler, bir yumruk vurmuþlar sýrtýna sokmuþlar içeri, Sen daha küçüksün çocuksun demeden… Hayatlarýný zehir etmiþler Onlarýn!
Hiç gülmezken yüzleri Onu bey yerine koymuþlar’ da, sofrada Hizmette kusur etmemiþler Onlarýn boy, boy çocuklarý olsun istemiþ birileri. Ve! Nihayet olmuþ, bir iki derken, tam dokuz çocuk çok geçmeden Kadýnsa! Daha, otuzuna gelmeden!
Üç kuruþluk baþlýk parasýnýn kurbanýydý onlar Para, bu! Sabun gibi kayýp gitmiþti çok geçmeden o da, anadan babadan Onlarýn hiç bilmedikleri büyük þehirlere göç ettiler Çaresizlik içinde Saldýlar çocuklarý þehirdeki izbe sokaklara Henüz okullu bile, bolmadan çocuklar Zaman geldi! Okulda tanýþtýlar kötü alýþkanlýklara Çocuklar! Ve! Gün geldi bir’ de baktýlar onlarýn anýlarýyla doluydu Þehirdeki, izbe sokaklar.
27 Ocak 2015-01-27 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.