Kara kýþ geldi çattý Dýþarýsý buz gibi Pencereden Çatýlarýn saçaklarýndan uzayan buzlara Takýldý gözlerim Hani dedim bir koparsa deler geçer insaný
Baþýmý sola çevirdiðimde Ýçim burkuldu çattým kaþýmý Yaþlý çýnar aðacý da yapraklarýný dökmüþ Ne yazýk ki Þimdi çýrýlçýplak karla kaplý dallar O aðaç ki kuþlara kol kanat oluyordu
Sonra baharý düþledim Baharýn o güzel yeþil yapraklarý Nerede þimdi Nerede o ötüþen kuþlar Bir ah geçirdim içimden Sanýrým özledim
O cývýltýlarý yok mu þen þakrak ötüþler Þimdi karla kaplý çýplak dallarda Sýðýnacak yer arýyorlar
Derken Bir dal kýpýrdadý karlar döküldü Birden yere baktým adeta yüreðim söküldü Bir serçe can çekiþiyor gibi çýrpýnýyordu Avuçlarýma aldýðýmda ürkü verdi Ama kaçamýyordu
Kanatlarý buz tutmuþ garibin Bir kanadý kanýyor Belki düþerken dala takýldý Sýladan yavrudan ayrý harelenmiþ Küçük yüreði hýzla çarpýyordu Avucumun sýcaklýðýyla Isýndýkça sakinleþti
Sonra eve alýp Sobanýn yanýna küçük bir kutuya býraktým Küçük çay tabaðýyla ekmek kýrýntýsý ve su koydum Gagasýný açamadý hala titriyordu Ürkek ve korkak bakýþlarý üzerimdeydi Bir saat sonra gagasýný açmaya baþladý Çýkardýðý ses hýrýltý gibiydi Yaralý kanadýný kýpýrdatmaya çalýþýyordu
Bir kaç ekmek kýrýðý aldý gagasýnýn ucuna Ama yutamadý geri býraktý Bir empati kurmaya baþladým yaralý serçeyle O da ben gibi yaralýydý Birbirimizin yaralarýný sardýk Sarmaladýk Yaralarý iyileþip kanatlarýný çýrpmaya baþlayýnca Artýk onun için uçma vakti gelmiþti Penceremi açtým Elimdeydi kafasýný bana çevirdi Elimi öper gibi gagasýyla avuç içime dokundu Büyük bir heyecanla kanatlarýný açarak uçup gitti Ve gökyüzünde kayboldu
Belki de Giderken bana anlatmak istediði Hayatta zamanla geçmeyecek Onulmaz yaralarýn olmadýðýydý Ve umudun her zaman var olduðunun kanýtýydý....
NAZLI HÜZÜNYILDIZI
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlı hüzünyıldızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.