SENİ SEVMEK...
Aldýðým nefesimdin sen
Gecelerimin ýþýðýydýn belkide
Koca bir ömürde senle yaþamak
Bazende kor bir ateþte seni hissedebilmekti...
Aþkýnla yanan yüreðimi daðlamaktý
Seninle her acýya katlanabilmekti
Ýmkansýz aþkýn yürek acýsýný yaþamaktý
Seni sevmek hüzünlü yüreðimin bir çaresizligi...
Seni sevmek suçmu sevgili
Anladýmki seni sevmek ölmekmiþ
Sevginin aþkýn anlamýný yitirmekmiþ
Belkide seni sevmek, güneþin batýþýnda kaybolmakmýþ...
Oysa seni sevmek yaþama sebebimdi
Mavi gözlerinde boðulmaktý
Saçlarýnda serin býr meltemdi
Dudaklarýnda kor bir ateþti...
Çünkü seni seviyordum ölürcesine
Bu siyah beyaz dünyamdaki tek renk sendin
Kýzýyorum her defasýnda kaderime
Olurya bir gün almasýn azrail seni benden...
Zaten bu zalim dünya’da
Kim sevdiki beni yürekten
O da yüzüme kapýyý çarpýp gidiyor
Terketti iþte herkes gibi
Yüreðimi paramparça býrakýpda gidiyor...
þiir:Nazlý Hüzünyýldýzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlı hüzünyıldızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.