BİZE NELER OLDU SEVDİGİM...
Bize neler oldu sevdiðim
Umutlarýmýz soldu, güneþimiz söndü
Kavuþmak hayaliyle yaþarken, pembe düþlerde
Vuslat’a özlem duyarken bile, ayrýlýðýn þerbetini içtik
Bir saniye bile ayrý kalmaya dayanamazken
Bu ayrýlýk niye, gözyaþlarým kime
Neden gülüþlerimiz çýnlamýyor kulaklarýmda artýk
Neden gözlerimden akan yaðmurlar dinmiyor
Ne zaman bitecek bu ayrýlýðýn sonbaharý
Daha kaç gece haykýracaðým yokluðuna...
Sensizliðe yatýrýyorum her gece uykularýmý
Baktýðým her yerde, yokluðunla tükeniyor yüreðim
Çekilmesi zor olan, acýlara hazýrlýyorum rüyalarýmý
Her defasýnda, dayan yüreðim demekten yoruldum
Her defasýnda, sabretmekten beklemekten usandým
Her gece sensizliðin, korkunç kabuslarýyla uyandým
Gözlerimden artýk gözyaþý deðil, kan damlýyor
Bizi ancak ölüm ayýrýrdý, yeminliydik ölümüne
Hani sýmsýký kenetlenecek, býrakmayacaktýk birbirimizi
Þimdi ayrý yerlerde, acýlara mesken tuttu yüreklerimiz,,,
Sol yaným bir baþka acýyor bu gece
Nefes almak bile, zor geliyor artýk bu cana
Hasretinle caným yanýyor günden güne
Seni düþünüyorum, mavi düþler kuruyorum hayellerime
Mavi gözlerin yine karþýmda, dalýp kayboluyorum
Sen beni, o gözlerinden attýðýn kurþunla vurdun
Bakmaya bile kýyamadýðým, o mavi gözlerinle sevdiðim
Þimdi çýkýp gelsen, bený uyandýrsan bu karanlýk düþlerimden...
Her nerede olursan ol
Bil ki sevdim seni bir kere
Söz verdi yüreðim yüreðine
Ben seninle hayat buldum
Ölümüne yeminliyim bu bedene
Geç kaldýk deme sakýn, yoruldum deme
Unutma ki, bir sen varsýn bu kalbimde
Bir sen atýyorsun bu yürekte
Bana geldiðin gün,bitecek bu hasret
Tükenen benliðim hayat bulacak,
Beni býraktýðýn yerdeyým, bekliyorum sessizce ,
gözlerim hasretle yolunu gözlüyor
gelsende, gelmesende umutlarýmý yitirmeyeceðim
son nefesimi verene kadar bu can seni bekliyecek sevdiðim....
þiir: nazlý hüzünyýldýzý
Sosyal Medyada Paylaşın:
nazlı hüzünyıldızı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.