Papatyalar kanlý ellerimin yol bilmeyen sokaðýnda öldüler. Sevmek þimdi boþ gözlerle tavana asýlý kalan bakýþlarým kadar manidar. Aþk kokulu intiharla büyüyorum dudaklarinda, Sen sevginin son büyüttüðü piç bir çocuk düþü sol yanýmda.. Nefes almak soðuk bir duvar,ölüm kadar anlamdaþ.. Ben þehrin son aþký,senin göz bebeklerinden düþen. Sen benim kalbim,senin göðüs altinda sakladýðým anavataným. Boynunun,mavi salýncaklarýn da oynayan çocukluðundan öpüyorum.
Eliff Yýlmaaz 09.01.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.