Bazen hayat kýrýldýðým yerden öpücüðünü konduruyor yanaðýma, Gökkuþaðýnýn yedi kat rengine bulayýp gözlerimden yol alýyor gamzelerime. Sonu yok gibi,kaçýþý uzak bir þehir gibi. Ve ne yapsam kýrýldýðým yerden gün batýmý hep siyah gibi..
Eliff Yýlmaaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eliff_Q Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.