Su ! Bahçemdeki ak gülde, Giyindiðim ak gömlekte, Yaþantýmýn her yerinde Emeðin var bilirim. Kapýmda, eþiðimde, Bebeðimde, beþiðimde, Yer soframda, kaþýðýmda Zerre zerre bedenimde Emeðin var. Sen bilirsin, ben bilirim. Söyle ! Ýnkar mý ettim?
Yüzüme çarptýðým su ! Yaz günü sýcaðýný sayende Attýðým su ! Seni cam bardaklarda Karþýma koymadým mý? Ýçip de doymadým mý Aðýz dolusu.
Söyle gözünü seveyim Nedir kinin, nefretin ? Söyle, ben de bileyim.
Dünya dört günlük diyorlar. Üçü gitti, kaldý biri. Aklarsýn ne varsa karaya yakýn. Paklarsýn, apaklarsýn da her þeyi, Söyle ! Ne zaman arýndýracaksýn Yüreklerimizdeki kiri ? Sýraya koymadýn mý ? Listene almadýn mý ? Söyle sýra ne zamana ? Yüreklerimizi aklamaya ? Geride kalan biri Gönlümce yaþamaya ?
Caným su ! Olmazsa olmazým su ! Zor muydu senin için? Þaþýrmadým dersem, yalan doðrusu. Önüne gelen her engeli zorlanmadan Aþarsýn da...... Koca koca damlarý devirir Yýkarsýn da...... Her pisliði aðartýr, tertemiz Yýkarsýn da...... Zor muydu silivermek Yüreklerimizdeki pusu ?
Dupduru halin gibi, aydýnlýk bir dünyada Yaþama isteðim suç mu ? Boþuna mý bekliyorum? Galiba yine gözyaþlarýma düþecek bu. Çünkü o da SU.
4 Kasým 2006 Kýrþehir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zübeyde Gökbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.