IX. Güne Şiir
I.
Kimsesizliðim gri bir geceyi aydýnlatýr
Oysa tesadüfen gözlerin gelirdi aklýma
Mavi gök, beyaz çikolata
Fötr þapkalý amca uzatmýþ elini
Þuracýkta duruyor yalnýzlýk adýna
Biliyorum, iyi biliyorum
Yüzyýllar öncesi bir hüznün
Gittikçe soyutlaþarak
Kimsesiz bir karanlýða dönüþtüðünü
Biliyorum
Oysa tesadüfen mutluluk geliyordu gözlerime
Yanlýþsa üzülebilirim
Kes gökyüzündeki maviliði
Ve denizi, þaþkýn bakýþlarý
Ellerini ovuþturduðunda
Afrika’da yiten hüzünler tanýyorum
Siyahi ve mavi gözlü
Kuþ kadar sessizliði
Kes gökyüzündeki maviliði
II.
Bölüm ikiyi hüzünle baþlatýyorum
Ýsterseniz gidebilirsiniz
Göðsümde beliren acýyý
Hissedemiyorum.
Kapý hala iki adým ötemizde
Bir vahþetin ardýndan
Gözümüze sokarcasýna bir hüzün yaþýyoruz
Tekrarlamalýyým
Bizim yalnýzlýðýmýz tekilleþiyor.
Öylece durup menekþeleri mi seyredeceksin
Bu gökyüzün neden bu kadar yakýn
Ýstersen birlikte gidebiliriz
Fötr þapkalý amca sigarasýný yakýyor
Ýç ses, daðlar ve kýrmýzý pasta
Duyar gibiyim elveda seslerini
Size zorsa gidebilirim ben de
Bölüm ikiyi hasretle bitiriyorum
III.
Her gece yadsýnamaz hüzünler
Ve yeni doðan bebekler
Nasýl ölüyor
Ki bunu bilirsek günün birinde
Olaðan sadeliðiyle
Bir otobüs durdururduk iki demet papatya
Herkesin duyabileceði miktarda
Hüznün gri tonu.
Ýki haným geldi köþeye oturdu
Montumu Latin bir aðaca astým
Ýki haným köþelerinde gülüþtü
Ve fötr þapkalý amca gidiyor.
Elveda
Bitiyor benim sigaram
Yoksulluk dolu günlerimiz baþlýyor
Çoðu sýcak bir evden çýkýyor
Çoðu ýslak kaldýrýmlarda aðlýyor
Hindistan’da yetiþtirdiðim hüzünler
Gözlerim yeþeriyor sisten
Montumu giyiyorum
Burasý artýk uzak ülkeler
Ve giderken
Bir elveda ya da kutlama
Ýsim günümüzün acýnasý hali
Hak etmediðim aþklar
Hepsi bir bütün halinde yakýyor içimi
Ve giderken
Sonsuz bir gidiþle gidiyoruz
En güzel somutluðuyla taþralanmýþ hüzünler
Tut kopar bu düþünceyi
Ama gök vardý orada
Yoksulluðun bittiði gök
Nerede þimdi giderken
Yerini siyahlýða býrakmýþ bir Afrika
Elveda
(Cumartesi geceleri birse yalnýzlýðým
Ýkindileri Sirkeci’den kalkan vapurlar
Ve görgüsüz gökgürültüleri
Ýçimi yakan o elveda sesi
Yenemedik arta kalan umutsuzluklarý)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.