bir kadýn,bir “ah”, bir boþluk
güneþi
diyordu kadýn
gider ayak
sana býrakýyorum
sevgili can yoldaþým
þair kimliðimi kýzýma
bilirim sevmezsin sen karanlýklarý
kýzýmýn yüreðinde
annesininkine eþ
ince bir sýzý
ahýmý
diyordu kadýn
býrakacak kimseleri bulamadým
ne kadar rüzgârlý tepe varsa
ne kadar dingin koyak
ne kadar kuyu dibi
melal denizi
hepsine tek tek emanet ediyorum
ahýmdaki gizi
el üstünde taþýmayýn beni
bu son isteðim olsun
diyordu kadýn
yýllarca gýpta içinde izlediðim
kuþlara býrakýn cansýz bedenimi
gündüz
mavinin içinde sönüyor yýldýzlar bir bir
sevda deðilmiþ zaten
bir aþýðýn ayaðýný yerden kesen
ölümmüþ düpedüz
/mai/
songülsezgindoðan