YILLARA MEYDAN OKUYARAK

Özlemle hayale daldým yaþadýðým yýllara
Çocukluk anýlarým geçti, gözümden perde gibi
Babam naylon pabuç almýþ bayram geliyor diye!
Ne çok sevinmiþtim kunduraya özen sem bile!
Baþ ucuma koyup baktým ve çok hüzünlenmiþtim

Sabahlar huzurlu olur sevinçle uyanýrdýk
Annem yer sofrayý kurmuþ toplanmýþtýk hepimiz
Balýk istif gibi oturduk dizilip sofraya
Tarhana çorbasý yapar, ayný tabaktan yerdik
Mutluyduk çünkü biz, birbirimizi çok severdik


Þimdi ise renk renk ayakkabým var huzurum yok
Yediðim yemekler bile tatsýz tuzsuz karným tok
Aynanýn önüne geçip öyle yüzüme baktým
Yýllarýn izleri duruyordu kafaya taktým
Gözler ayný ama bakýþlarým çok insafsýzdý
Biriken kin dolu öfkeyi bana yansýtmýþtý
Yýllarýn yüzünden suratýma çizgiler dolmuþtu


Haykýrdým sessizce acýmasýz yalan dünyaya
Yalnýz býrakmýþtý beni hep , etrafým bomboþtu
Elimi uzatsan Allah’ýn kulu yok ki tutsun
Sabreden yüreðim acýlarýný hep yutsun
Boðazýn düðümü mühürlü açýlmaz olmuþtu


Gücüme gidiyor sadece anýyla yaþamak
Oysaki ne zorluk içinde çýkmýþtým basamak
Geride kalaný kara kaplý defter yazarak
Ömrümü tüketen yýllara hesabý sorarak
Ahkamlý sitemler edip elle mezar kazarak
Aðýr bir darbenin, durmadan yükünü taþýmak
Avunmak yetmiyor yýllara meydan okuyarak


NESRÝN ÖNEM DEMÝR
24 01 2015

Sosyal Medyada Paylaşın: