Çok sevinçler düþledim ülkem için ben de çocuðum, Göðsü geniþ kavanozlar içinde cam misketler gibi… Ucu bende, ipi bol bir uçurtma, yükselsin istiyordum; Kalkýnmýþ ve aydýnlýk… Baþý göklerde milletler gibi!
Kýttý imkânlar; ki, anlatsam da anlamazsýn, Sana masal gelir, haklýsýn, Han Duvarlarý þiiri! Ne televizyon vardý, ne internet, ne telefon; Uzaylý sanýrdýk, uçakla geldiðini söylese biri!
Benim ilk oyuncaðým kötü naylondan bir araba, Üstüne tel takýp gezdirirdim; kolyem silgili!.. Ýlk telefonumuz yirmi yýlda baðlandý-sabit o da!- Annem, katýk edip yiyin derdi zeytini, peyniri!..
Bugüne nereden geldik, bilin diye söyledim: Deðil her þey mükemmel; düþleyin en üstünü! Bilimle aþýn her güçlüðü, kaybetmeyin dürüstlüðü; Salýn uçurtmamýn ipini, ülkem, yükselsin göklere!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.