O GÜN
O gün çekip giderken nemlenmiþti gözlerim
Ardýndan hýçkýrarak aðlýyordu bu þehir
O gün hicranýn ile demlenmiþti gözlerim
Ve hasrete gebeydi gönlümdeki bu þiir..
O gün senden bihaber; o gün sevda köþkümün
Avlusunda oturmuþ hasreti soluyordum
O gün dar-ý beka’ya yolcu olan aþkýmýn
Cenaze namazýný biçare kýlýyordum..
O gün öldü gönlünde ne varsa bana dair
Sensiz koca bir ömre sürüklüyordu hayat
O gün çaresizlikten aðlýyordu bu Þair
Sensizlik kýyýsýnýn sonsuzluðunda heyhat !
Melikeler kýskandý, imrendi sana o gün
Bu nasýl bir cesaret bu nasýl çekip gidiþ
’’ Biz olsak yapamayýz ’’ dediler bana o gün
Vedasýz bir ayrýlýk vefasýzca terkediþ...
Ben yazmasam kim bilir bu aþkýn þehirini,
Bana zindan edip de baþýndan savdýðýný
Bilseydin üzer miydin bu hüzzam Þair’ini ?
Seni þiirlerinden daha çok sevdiðini...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ertuğrul Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.