Issýz bir ada’dan, Uzaklaþmaya çalýþan bir saldý benimkisi. Gömleðim olmuþ yelkenim, Ellerim olmuþ küreðim. Týpký robinson crusoe misali. Bazen bulutlarýn yansýmasý denize vurur, Uçtuðumu sanýrým,buruk bir sevinçle. Gözlerim dümenim oluverir. Kollarým kanatlarým. Güneþ o kadar güzel vuruyor ki suya. Bazen o suyun beni boðacaðýna, Bahaneler arýyor insan inanmaya. Bakýyorum da, hala kara gözükmedi ufukta. Umudum olmuþ yelkenim. Yüreðim olmuþ dümenim. Olsun be... Hiç yoktan yüreðimin istediði yere giderim. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.