Tüm gün yalnýzlýðýmla öylece otururken Pas tutmuþ bir yüreðin ýssýz acýsý dem vurdu. Ýnce bir týnýyla dokundu da bamýn teline Bir nidayla hayatýma nota oldu. Titrek, yalýn ama derinden bir sesle, Öyle bir ruhumu okudu ki o beste. Okurken dudaklarýndan, Dökülen kelimeler geleceðim. Arkadaki fon müziði kendisi, Ben ise yalnýzým iþte. O yokken yapayalnýz, o varken aþk... Aþkýn olduðu yerde yokluktur ben lafzý. Deðmeyen naðmelerde okunmayan sýzý. Doldurmaya yetmiyor bestemi notalar Virtiözler beceriden yoksun kaldýlar, Yedi notanýn týnýlarý yetmiyor anlatmaya Eksik, yazýlsa da eksik, okunsa da.. Tek bir yeti buna kabil Bir çift göz! Her bakýþýnda besteden bir nakarat duyarsýn. Bazen öfke, çoðunda sevgi ama esasta öz. Iþýltý saçar en karanlýðýnda bile. Zahiri sandýklarýn hepsi ahiri Hayal kurdurtan hayat kurdurtan Gecenin ay ýþýðýnda mehtabý ile Görünmez güneþin ýþýltýsý Bir tek kelime her þeyi en fazla bu kadar anlatabilirdi. O gözlerden dökülen kelimeler Deðince gözlerime Aþkýn tam da kendisi zuhur eder. Anlatmaya ne lüzum var kendisi bizatihi ise Ve sadece "sað ol" der Ardýndan gülümser Ama gözleriyle, derinden Öyle bir bakar ki Sað olursun gerçekten Hiç bir parçada bu duyguyu bulamazsýnýz Kelimeler, diller, lisanlar zayýfsýnýz. Dili bilinmez, yalnýzca seven anlar Ve iþte sevgili böyle bakar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
o.tulun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.