içime yükleniyor yaðmur bulutlarý anne
gece mavilerine sarýnmýþ topraðýn gibi içimde derin kuyular
zift karasý kaldýrýmlar
sensiz bir þehrin yoksul sokaklarý
üç mezar arasý mor karanfiller açtýrýyorum
saçlarýnda nefeslenen ardýç kuþlarýna yangýn sonrasý türküleri
ay tunçtan bir yara açýyor gri kanayan
yüreðimde gece sayýklamalarý
son gülüþünde býraktýðým rüzgarlý aðaçlardan dökülen takvim yapraklarý
türküleri þiire verdim anne
bensiz ölme
gökyüzünü tanrýya geri verdim
bensiz ölme
öksüz þiirler devþirdim yaþamdan ölüme ikimizden
üç mezar arasý karanfil yarasý
uzaklardan gelen sisli ölü martý çýðlýklarý
kanatlarý ölüm þarkýlarýyla daðlanmýþ
kanadý kýrýk kuþlar iþte hepsi geçiyor anne þimdi üstümüzden
kuþlarýmýz kedilerimiz onca hatýralar ve melodiler
þimdi öpmeliyim seni anne
yanaklarýnýn yangýnýnda açarken beyaz güller
bir buluta girip öpmeliyim belki biraz sisli
yüzündeki son tebessümden
güz yaðmurlarýnda yýkamalýyým sonra gözlerimizi
yine þarkýlar söylemelisin
hani hep söylerdin ya ,
“ son defa seyredeyim ne olur dur da seni ... “
uyumalýyým dizlerinde
vakitsiz gece yarýlarý elin ellerimde
kokunu cebime saklamalýyým usulca
ve gülüþlerini yüreðimde
asýrlar geçmeli üstümüzden kýþ kokulu yaðmur bulutlarý
hayat bitiyor anne
öldüler son mimozalar ve aksam sefalarý
kal biraz daha kaçýrma gözlerini
uzaklarda gökyüzünden yýldýz tutmalýyýz yeniden
kuyulara çekiliyor gözlerin tutun yüreðime al sevgimden
bana ver bütün karanlýklarý
demleneyim ölüm iklimlerinden
eskimiþ bir mevsimden devþirmeliyim ruhuna ýlýk bir baharý
güneþ , taze bahar ve cennet þarkýlarý
sus anne lütfen sarýl bana þimdi isterse bin kýþ geçsin býrak üstümüzden
ve gecelim haydi biz de þimdi bir þiirinden
“ ne güzeldi o günler desem olmaz , olmaz ki … “
“ yaþayalým yeniden desem olmaz , olmaz ki … “
sonra , öksüz bir þiiri alalým yanýmýza
daha da çok sevmek için kedilerimizi
sen içimde hep taze bir bahar
ve hayat baðýmsýn sen içimde
bilmem ki neden bulutlar takmýþ koluna ikimizi
lütfen uyan anne
tüm sevgilerin cennetteki köþkünde
sabah ayazý ilk ýþýklarý mý anne cennet muþtularýnýn
zakkum karasý zehir gibi ölüm aðýsý yakar kara topraðý
oysa öksüzdür bütün kuþlar
nicesi býrakýlmýþ ellerin gurbetine savrulan gül yapraðý
sen topraktan ötesin cennette huzura öteledin hayatý
orada her dem þimdi gümüþ kanatlý kýrlangýçlarýn þarkýlarý
yine de gitme kal yanýmda anne
pembe bulutlarý yorgan yapalým üstümüze
kayan yýldýzlarý sayalým geçmiþten günümüze ...
Dünya bir yalandý farz et ki rüya gördüm
Var git ölüm var git bulamazsýn
Ben annemi yüreðime gömdüm ...
Ayþegül Aþkým KARAGÖZ - Mert YÝÐÝTCAN
17 . 01 . 2015