DEDİLER

DEDÝLER..
Güldüm;
Niye güldün? dediler,
Aðladým;
Niye aðladýn? dediler,
Üstüne basýlmýþ karýncanýn bile ardýndan
Hüzün dalgasý sarýyorken benliðimi,
Gidenlerin ardýndan el sallamaya bile kahrettim.
Bulutlara bakarým bazen,
kimbilir benim gibi,
kaç kiþi bakýyor ardýndan diye düþünürken,
Yüreklerde akýp giden sevinçleri sorgulmak bile
Aðýr gelir bana.
Biri sorsun isterim,
Yüreðimde kopan fýrtýnayý,
Soðuk duvarlar üstüme geldiðinde,
Soðuk odalarda dolaþýrken,
Biri gider, ardýndan aðlamak düþer bana,
Hayallerim; "hep biri gelsin" üzerine kurulu deðil ama,
Bazen diyorum "biri gelsin".
Þöyle bir fýrtýna essin,
Gözlerime toprak doldursun,
Yaðmur damlalarýný saydýrsýn bana,
Ben düþüneyim adamakýllý diyorum,
Sonra bakýyorum ki sadece dostum dediklerim var.
Ve bende o zaman diyorum ki;
Bu da yeter be,
Fazlasýna ne gerek var.
Siz saðolun dostlar,
Siz varolun,
Yüreðimdeki sevgilerinizle.

A.Göksel GÖKAY
01.12.2012
Mersin - ÝÇEL

Sosyal Medyada Paylaşın: