SENİN VARLIĞINLA
SENÝN VARLIÐINLA
Dizlerim acýyorken düþtüðümde uzattýn elini,
Nefesim kesildiðinde can verdin,
Kokularý algýlayamazdým biliyormusun,
Renkler bile birbirine karýþýrdý.
Dokunmasýn dý kimse;
Ýyileþmez yarama.
Kaybolup gitmiþliðim korktu senden.
Leylak kokar oldu sabahlar
Yýldýzlarý görebiliyorum artýk zifiri deðil karanlýklar.
Dizlerim de acýmýyor artýk biliyormusun?
Þimdi nefesimde bile sen varsýn.
Her þey sen kokuyor sanki,
Her þarký seni anlatýyor.
Gitme sakýn bilinmeze,
Hele o kör olasý “uzaklar” denen yer var ya;
Oraya sakýn gitme bir daha.
Karanlýktan da korkmuyorum,
Nefesim de kesilmiyor senin varlýðýnla.
Biliyorum dizlerimde acýmaz,
Senin varlýðýnla bundan sonra.
A.Göksel GÖKAY
16.01.2015
Ayvalýk - Balýkesir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abidin Göksel GÖKAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.