Korkulara tutsaðým ben Duvarlarým var kýramadýðým Çarpa çarpa sarp kayalara inþa ettiðim o duvarlar Kendimi kendimden bile uzaklara gönderdiðim ben Hayata kafa tutan ben Ýnsanoðlunun hainliklerinden muzdarip Dünyanýn yalan makinesine düþman ben Yollarýnýn tozpembesine kanmayan Çiçeklerin varlýðýna inanmayan ben Huzurlu kýyýlara ulaþmaya çalýþtýðým yolculuðumun son demleri Bu yüzdendir endiþelerim
Fakat… Duvarlar inþa etmiþim haberim yok Þimdi o duvarlarý kim nasýl yýkar bilinmez Bu yüzden haykýrýr kalemim zaman zaman diye… Zordur beklemek bilirim Fakat hakikattir aslýnda Zamandýr dünyanýn yalan makinesini her seferinde mahcup eden Kim bilir belki ve kesinliklerin ne kadar net anlamlara büründüðünü Ýnsanlar, insanlar, insanlar Sadece içinde hala insaný barýndýranlar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
EFNAN EZENEL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.