Acýlar hiç durmadan kendisini doðurur
Her gece ayrý yangýn, ateþ de yýlgýn külden
Dinecek derim dinmez yorgun özü yoðurur
Doðsa keþke güneþim daðlarca tahammülden
Eski zaman göðünde çakýlý kalmýþ umut
Islak yýldýzlarýyla dört mevsim siyah iklim
Bitecek derim bitmez sanki sonsuzca somut
Yaþadýkça karanlýk, kalýnýr mý sað salim
Geçmiþin engininde kuþkulu matem gezer
Bir ayaðý keþkede çöktükçe bu can göçer
Duracak derim durmaz gözde pusula ezer
Yönsüzlüðün yönünde bu yaþam nasýl geçer
Yine alev burcunda aðýtlar yakar yazgý
Keþke kaçabilsem ben; benden çok uzaklara
Olacak derim olmaz zinciri vurur kaygý
Mühürlü müdür ömrüm bilmem tüm tuzaklara
Yolunda emek gerek, yolunda sonsuz zahmet
Gitmez gözün yaþýyla iþin olur sürünmek
Ölmek daha evlâdýr böyle der yüce kudret
Yakýþýr mý hiç söyle onursuzluk bürünmek
þ.ay