Bir dað köyünde, kendimce yaþamalýyým, hani, nostalji falan deðil derdim, maviye yakýn olmak adýna, sensin, sensin be gülüm...
Irmaðýn, yataðýný bulmasý gibi, kendimi buluyorum sensiz ýssýzlýkta, hala ellerini hissediyorum, senden baþka, kimselerin olmadýðý, senin, sesinde huzur bulmanýn rahatlýðýyla sevmeye devam ediyorum...
Bilin ki, bildiðiniz sýradan, sadece sevmek, çocuk kalan ve hiç büyümeyen, çocuk kalarak, adam gibi sevmek..
Kimi, lanet duvarlar aþýldýðýnda itiraz oldu, "Adam gibi sevmek" sözüne, densizce, "kadýnlar da Allah’ýna kadar sever, sevdiðini de yaþar" gibi birþeyler gevelendi, imza günü sonrasý, ’’dost’’ meclisi sandýðýmýz sahte þiir dinletisinde,
Eyvallah!..
Bizimkisi, her yaðmur sonrasý, dað köyünde toprak kokusu, kar altýndan fýrlayan, doðumu geciktirmeyen Kardelen, öpüþünde, huzur veren can gibi sevmek...
Mum ýþýðýnda okuduklarýný, dokuþlarýyla süsleyen, gaz lambasýnýn sýcaklýðýnda, aþkýn, sevdanýn harlý ateþiyle tutuþan, ellerimden, gözlerimden uzaklaþmadan, adý ayný kalan, ciðerlerine kadar aþk dolarak, düþlerime muzurca dalan, fýrlama gülmelerle uykularýma akan, o uykularý zevkle bana haram eden yar gibi sevmek...
Bir dað köyünde, aþka inat, kar sýcaðýnda, sevginin, gizeminde ki yüzünü avuçlasam, o, vurulduðum gülüþünü öpsem, hasretimi, "Adam gib" sevdamýzý yüzüne vursam...
He kurban, hele bir söyler misin, isyankar yüreðimizle, Allah’ýna kadar sevdiðimizi, çocuk gibi kalan yürekle, aþk ile, "Adam gibi" seviyoruz diye haykýrsak, çok mu günah iþlemiþ oluruz?
Yoksa, "Adam" olmaktan mý çýkarýz, de hele?.. Atilla Yüceak Ocak 2015 Araþtýrmacý Yazar -Þair Sosyal Medyada Paylaşın:
yüceak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.