OZAN ÖLDÜ

Selâlar, hep hüzünlendirmiþtir beni.
Ezanlar, hep derdimi anlatýr gibi.
Çok efkârlý okuyor be hoca.
Ölmek isterdim, o kutsal tapýnakta.

Ýnsanlarýn öldüðüne inanmam aslýnda.
Ölüyorlarsa benimle konuþanlar kim acaba.
Her iþarette manevi bir hava.
Kaybolmuþum þu karanlýk semada.

Senin bildiðin Ozan yok artýk.
O artýk, baþka bir rüyada.
Çok oldu gözlerini kapayalý hayata.
Anla artýk, niyeti yok uyanmaya.

Bu selâ benim için okunsun emi.
Ezanlar susmasýn ebedi.
Ben bilmem, kim sever kimi.
Nasýl sevdiðimin, Allah’týr þahidi.
Sosyal Medyada Paylaşın:

İbrahim Ozan Vural Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ŞİİR 9 (VAZGEÇTİM) TESBİH KAFİYEM DOLUNAY AŞKSIN SEN HAYAT YÜKÜ HAYALLERİM İSTANBUL AY IŞIĞIM CENNET GÜZELİM ŞARAP RENGİ