Yalnýzdý Ve yalnýz özünü severdi Paylaþmazdý sýrrýný kimseyle Her gördüðü aynada kendini öperdi Sonra büyük bir piþmanlýk içinde Öptüðü yeri acýtýr, kanatýrdý!..
Her an deðiþen bir yüzü Hem gülen, hem aðlayan iki gözü vardý Ne sevmeyi bilirdi, ne incitmeyi Dostu da düþmaný da yalnýzlýktý...
Sýradan bir gündü Gizlerinden kurtulmak istedi Yalnýzlýða sarýldý Aynanýn önünde durdu Önce aynanýn sýrrýný dinledi Sonra kendi sýrrýný anlattý Ve sonunda aynayý kýrdý Sýrlarý yerle bir oldu…
Ruhu bedeninden ayrýldý Elinde sadece cam kýrýklarý Ve acýsý kaldý Paylaþýlan tüm sýrlar kan revan içinde þimdi!..
Rukiye Çelik Ankara/14 Ocak 2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.