SUSTUM
SUSTUM
Gittin beni umutlara baðlayýp,
Gittin yüreðimi ateþlerle daðlayýp,
Bense öfkelerimi bastýrýp,
Yüreðime hançeri saplayýp,
Hayallerinle avunup
Sustum.
Deli divane gibi aðlayýp,
Dertleri yüreðime baðlayýp
Gözledim her gün yollarýný
Belki bir gün çýkar gelirsin diye
Sustum.
Her gün dilimden düþürmediðim adýný
Gülkurusu dudaklarýnýn tadýný
Unutmadým,
Yaðmura hasret, kavrulmuþ çöl misali
Mavi bulutlarý bekleyip durdum
Sustum
Seni bekleyerek sabahladým ayaz geceler
Sýralandý boðazýma dizildi bir bir heceler
Anlatamadým kimseye derdimi, hasretimi,
Dört duvar arasýna kapanýp,
Ýçimde kopan kasýrgalara raðmen
Sustum.
Belki bir gün ararsýn diye
Yumuþacýk kollarýnla yine sararsýn diye,
Umutlanýp bekleyip durdum bir sessiz gemi bekler gibi.
Söyleyecek sözüm kalmadý, dilim damaðým kurudu
Haykýramadým içimdeki acýlarýmý
Gömüp ta derinlere
Sustum.
Daðlara taþlara yazdým suç olsa da,
Seni bulmam ne kadar zor olsa da
Bu þehrin sokaklarýnda aradým durdum
Küf kokulu taþ duvarlara sordum
Arayýp bulamadým izlerini
Sustum
Hasan Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.