Ötekiler

teninin yaðmur gürültüsü dökülendi üstüme
nefesinin uçuþan ýþýðýnda aðýr aðýr ölmeli
kaynaðýndan kop, çýplaðýnla ört, yað yaðmala
korkum yok
can dediðin nedir, bin yýllýk uzaksa yolun yoluma
gülüþünü ters çevir deðmesin yakasýna gömleðinin
bildirdiðin yerden, kendi yönümden doðru seviyorum seni
sakallarýnýn gül bahçesine dolandý aklým
yaðmurlar çok kýsaydý ayrýlýklar için, otobüsler hep dolu
þehir hep yorgun
hep bizim için bir “hiçti” en fazla
ölüm en iyi oyuncu
iþleyen býçak gözlerin
tenimi diri diri kesecek
dokunsam ah kirpiklerin tuzla buz
öyle soðuk bir camekanýn alný gibi
toz ve mavinden hallice birikmiþ onca mürekkep
yayýlýrýz evrenin topraðýna el ele düþerek

kapýmýzý da kesti iþte rüzgar
masamýz saðlam mý yaslasam yalnýzlýðýmý biraz
koynun kanatlý korkuluk, korkum yok kovalamaya kendimi
sarý bir perçemim en fazla ,fýrtýnaysa ellerin
biliyorsun ne azsa o kadar lazýmdýr
ve bitecek bir gün kargaþam
balkonda çiçeklere su verir gibi yapýp
dökeceðim karanlýðýmýn dibine
o uzun gemiler yýrtarken renkleri
bir gün ;yeryüzünün koynuna iner gibi düþeceðim topraða sevgilim


Sosyal Medyada Paylaşın: