GÜLSÜN DİYE
Sadece gül uzattým, gülsün diye gül yüzün.
Gülüm elde kalýnca, hazaným oldu nisan.
Yaktý kalbimi sözün, yaktýðý gibi közün.
Ya güzel konuþmalý, ya da susmalý insan.
Bir “Sen” kattým þiire, güzellik alsýn diye.
Bir gönülden bir gönle, söz en güzel hediye.
Gülüm açmadan soldu, kýyamet koptu niye.
Ya güzel konuþmalý, ya da susmalý insan.
Gönlü kýrmak kolaydýr, almasý zor oluyor.
Düþündükçe içime, kýzgýn alev doluyor,
Kem söz yýkýyor kalbi, gül zamansýz soluyor.
Ya güzel konuþmalý, ya da susmalý insan.
Okudum yazdýðýný, inan ki dondum kaldým.
Dizim baðý çözüldü, kalem kâðýdý aldým.
Kem söz yazamadým, olaný Hakk’a saldým.
Ya güzel konuþmalý, ya da susmalý insan.
Susmalý insan dedim, sustu. Kalem konuþtu.
Kaðýt kýdýklandýkça, yazma arzusu coþtu.
Dizelerine baktým. söylemler hep yokuþtu.
Ya güzel konuþmalý, ya da susmalý insan.
Sen yüce bir daðmýþsýn, bense eteðinde taþ!
Yunusi geç anladý, her kuþtan olmazmýþ aþ.
Nedendir bu tepkiler, nedendir bunca telaþ?
Ya güzel konuþmalý, ya da susmalý insan.
Ocak 2015 Simav
Yunus ÇETKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.