Hala bende kýymetli en güzide insansýn
Varlýðýn sessiz hüzün aklýmýn tenhasýnda
Ara sýra zamansýz yokluðuna iliþir
Nice suskun kelamlar yitmenin safhasýnda
Sensizliði sor bana cismim nasýl alýþýr
Lâkin baþýmda dönen siyah beyaz devransýn
Bir bardak acý suyu çok içmiþlik misali
Orta yolu bularak süzülür hatýralar
Ýlhak edilen gönül nasýl taþýsýn hâli
Ýçre fýrtýnalardan dalgýným bu sýralar
Ve derin hislerimin mevkisinde seyransýn
Ondan baðrýma gurbet çöker inceden ince
Melalime sarýnýp yönlenirim sýlana
Muallaktaki güneþ bulutlarý delince
Ruhum gün ýþýðýna, kendim þahitim ana
Demek ki kalbe yakýn durman ile yamansýn
Özlemin hatýr koyar ömrüm kapýnda savruk
Ýnce bir sýzý ile yükselirken sesimde
Tükenmemiþ yaþamýn bütün duygusu kavruk
Umut çile rengiyse terki zor hevesimde
Her beklenen baharda kuþatýlan nisansýn
Niyetimi bil hani... Aldýrma mevsimlere
Kandili tükendikçe nazlanýr þeb-i yelda
Zemheriye inatla yürekte devrimlere
Þu tavrýný koyarak hazana sunsan veda.
Nezahat YILDIZ KAYA