Ben,Kardelen”i baharda düþünürüm,
Binlerce çiçekten çok daha güzel,
Ýnadýna türeyen bir sevgidir o.
Nice çýnarlardan güçlü,
Nice daðlardan ulu,
Yüreðimdeki yeri,
Bir umut kadar güzel.
Sana bir baharda sesleniyorum,
Sanma ki tükendi sevgim,
Sanma ki seni çoktan unuttum.
Bu haykýrýþým vefasýzlýðýna isyan.
Bu yakarýþým gülüm bu yakarýþým insafsýzlýðýna.
Bedenimdeki Kardelen”den zayýf bir can.
Onun kadar ümit vermedin sen bana,
Olamadýn ki onun gibi vefakar.
Kardelen”den üstün tek bir þeyin,
Kahretsin,
Güzelliðin var.
Sen hiç duvarlarla konuþur musun Kardelen?
Yankýlarla sohbet eder misin dostça?
En kahpe kurþundan daha adi,
En öldürücü engerekten daha zehirli,
Ölümü özleten bir darbe yedin mi hiç hayatta?
Ölüm;çileyi bitiren bir kurtuluþ mu?
Ölüm;çýkmaz sokaklarla dolu sýr.
Ölüm;an,ölüm;yýl,
Belki de haþmetli bir asýr…
Volta volta baþýmda eser rüzgarlar,
Kurumuþ dudakta bir damla su gibi deðerli,
Gönlümde sevgin var.
Behey zalim;
Sen misin küçük daðlarýn sahibi?
Ey maðrur;
Sen misin bu kuralsýz oyunun galibi?
Kardelen…Küçük dünyamdaki sýrlý direniþim,
Seni de toprak sever mi?
Annem gibi,vefalý bir yâr gibi.
Kaç gece hüzzam þarkýlar yarenim oldu,
Bilmem ki kaç gün, dünyama
Sahte güneþler doðdu.
Ben ,geceleri yalnýzlýðýmla yürürüm,
Yolun sonunda ne sen varsýn,
Ne de bir zerre ýþýk görürüm.
Ama ben,sevdiðim,yine de ben,
Kardelen”i baharda düþünürüm.