Ayrılık peşrevi

sesimin tellerine asýlan
hazin naðmeler var
ayrýlýk peþrevini
sinemize çektiðimiz geceden kalan


kýskanýp yýldýzlar gözlerini
düþerken karanlýk sulara
ýþýðýndan yoksun ruhum
sarýlýyor kehribar sarýsý yalnýzlýða


benzim solup genzim yanarken
grileþen hayatýn ekseninden
kimsesiz gecelerin
düþsel özlemleri süzülüyor gözlerimden


kaç mevsim demirleyecek zemheriye
ve kaç gece daha asýlacak
buðulu penceremden içeri


yüreðime temrenle saplanýp kalýrken adýn
yoksul bir hüzzamý öpüyor dudaklarým


hücrelerimde
dolaþýrken deliþmen kaným
sayfalara düþüyor esmer gözyaþlarým


hüzünler kemane çalarken
zehir zemberek çöküyor
dilsiz gecelerin ortasýna
ýssýz yalnýzlýklarým…



AA
Sosyal Medyada Paylaşın: