öz yapýmýzýn kalýbýndan biz asla çýkamayýz
bizi var edenin özü var ettiðinin içinde
biz o özün emrine her an amadeyiz
milyonlarca hücrenin bin bir sýr var derininde
bize sadece yaþam kalýr ki sanal alem olmuþ tüm gönüller
emek isterler çalýþ çabala uðraþsana derler
ekmek aslanýn aðzýnda geviþ getirir
aðlamayana mama bile yok çapraþýktýr bu devirler
ona yok
buna yok
þuna yok
oysaki bu en berbat bir yönüdür yaþamýn bizi kemirirler
deðiþ-tokuþ dövüþ-kaçýþ içinde debelenir de durur herkes
ben küsüm
sen küssün
o küs
kýrýlmadýk bir tek kalp kalmýþ mýdýr ki bu dünyada
o þöyle- sen þöyle- ben böyle
výdý výdý výdý da výdý
haset ve dedikodu üstün de insan sýrtýna çýkýlarak varýlýyor menzile
ben susuyorum-sen susuyorsun-o da susuyor
uyu yavrum uyu ninnisiz büyüteyim he mi seni
herkes el pençe divan neden ki duruyor
bir Allahýn kulu da çýkýp meramýný anlatarak haksýza karþý niçin duramýyor
süt dökmüþ kedi gibi derince ýraklara bakýþta dalýyor
“Bu nedir niçin neden dolayý” diyemiyor
kime sorsan herkes her þeyi de çok biliyor maþallah
herkes her þeye vakýf herkesin de bir akýl eri var
algýsý da bilgisi de yargýsý da her þeyi tastamam
ben
sen
o þöyle de efendim böyle de
“ne akýlsýz insan bunu bile bilemiyor
bunun neyi var sanki aslý þöyle böyle deðil de nedir”
halk ne yapsýn bu her iþi bilen laf ebelerinin karþýsýn da
baþýný sallayarak kaþ çatarak böylesi durumlar da
gönülden gönül’e içten kýzarak sessiz haykýrýyorlar
“Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm”
“Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm”
“Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billâhil aliyyil azîm”
Rabbim sen iþit ve gör de anla bizi
“Ya Mübin” hayatýmýzýn tüm meþalelerini tek tek söndürüyorlar
bu dünyada kaç milyon yýldýr akýp da durur bunca þer
bizleri iblise kul edinceye kadar zorlayýp da duruyorlar
sana karþý bizde iz de bakacak bir yüz de koymadýlar ki
yaþadýklarýmýzý görme ne olur býrak da olduðun yere sýðýnabilelim
bize sorgu sual edip de hesap da sorma affýna sýðýnmýþýz
sözlerimiz bizi zaten hemen ele verir kurtar þu özleri
Ey Mübin biz tabiatý bir anlayabilseydik bize yeter artardý bile
semanýn görkemli ihtiþamýný güneþin lütfünü ve yaðmur sesini
þimþeklerin kýzgýnlýðý bile aklýmýzý devþirmeye yeterdi
Su- toprak-ateþ-hayvani canlýlar ve aðaçlarýn nimetlerini
Havanýn bir nefeslik feyzi bile bizim anlamamýza kâfiydi
ama bizim çürümüþ ruhlarýmýz ölülerden farksýz
hayvanlarýn dili yok ama hissediþte kokundan alýrlar feyzi
bizler ise bîzarýz birbirimizle konuþup anlaþmaktan
Irk- renk- mezhep- ideoloji- dil çýkmazý ha bire yaratýp durduk kendimize
önümüz de âlemlerin en mukaddes kitabý Kur’an-ý kerim dururken
aslýn da yaþam kalabalýk ortamlarda kalbi bozmamaktan geçerken
yalnýzlýðýn kucaðýn da ise ibadetine sýký sýký sarýlmaktan geçmeli
ruhta sen
beden de sen
her yerde
hem hazýr hem nazýr hem de en müyesser olansýn sen
Ya Mübin ne vakit elimiz dilimiz þaþarsa sen anla bizi
bitiþimize izin verme
hoþ gör
olamayan dilimizle sanadýr sesleniþimiz
ruhumuz da bitip tükenmeden yetiþ bize Ya Mübin sen
tüm ruhlarýn toplamýn da zaten var senin her bir zerren
Sen ise bize bizden de daha da yakýnsýn biliriz
bizler ise aç gözlülük içindeyiz
senden baþka yok ki sýðýnacak daha da yakýnýmýz da olmaný isteriz…
(09.01.2015) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.