Yokluðunun hücresinde ki,
Sensizlik hanesine,
Bir gün daha ekledim
Her gece olduðu gibi,
Bu gecede sensizim,
Sabaha kadar.
Alýþamadým yokluðuna,
Dayanýlmasý zor sancýlar içindeyim.
Bir kere dahi gülmeyen kaderime,
ama kaderime inat seni,
Uzaktan da sevmeyi öðrendim
Dokunamadýðým sevda çiçeðimsin,
içimde yaþattýðým büyük aþkýn,
tek mimarý sýn gel gör.
Ýçten içe yansam da senin için,
Beklemesini de bilirim sabýrla,
Yeter ki döndüðün de yaþadýklarýmýzý hatýrla,
Sevdiðim baktýðým aynalarda ki yüzümün,
Yansýmasý olmuþsun haberin var mý?
Bende ki özgürlüðün kendisisin.
Bedenimde bir can,aldýðým nefes,
Gözlerimde ki ýþýk,
Yüreðimde ki ateþsin,
Bilmiyorsun belki ama,
Diðer yarým sýn.
Yýldýz Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.