Nedir, bu kara bulutlar. Mýh gibi çakýldý kaldý yüreðime Üflerim! Üflerim’ de gitmezler, bir türlü çýkmazlar içimden. Ve! Alýr götürürler beni eski geçmiþ yýllarýn günlerine. Ve! Aklýma gelir, bir zamanlar ki, Bir elim cebimdeyken, öbür elimde olan yârim.
Nedir, bu kara bulutlar. Sarmýþ sarmalamýþ, karþýmdaki daðlarý Beler, gibi. Bebeleri, beþikteki çocuklarý! Ha aðladý, ha aðlayacak, boncuk, boncuk dökecek onlarýn Gözyaþlarýný. Bakýyorum ben’ de onlara ürkek, çocuklar gibi.
Nedir bu kara bulutlar. Korkuyorum! Ben! Fýrtýnalardan korkan, aðaçlardaki yapraklar gibi. Denizlerde mahsur kalmýþ, balýkçýlar gibi. Ve! Varoþlardaki, sele mahkûm evler gibi. Düþünürken.
04 Ocak 2015-01-04 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.