KOPTU KIYAMET

Kurulan hayaller, þimdi neredeler.
Durmuyor zaman, geçti seneler.
Düþlerde kaldý gülüþler.
Hep, olmak zorunda mý terkediþler.

Yýkýldý dünya, koptu kýyamet.
Zaten her gün baþka bir alamet.
Bilirim zalim etmez merhamet.
Ýyisimi sen, bu yürekten beraat et.

Kapandý kapýlar, karardý yarýnlar.
Parçalandý bütün umutlar.
Hatýrlanmadý hiç bir þey, geçmiþte kalan.
Sen gördün mü hiç yürek yakan.

Sözlerdi hep arda kalan.
Anlamsýzlýktý baþa vuran.
Anlamýþtým anlamadýðýný.
Beni benden alan baþkasýydý.
Sosyal Medyada Paylaşın:

İbrahim Ozan Vural Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

ŞİİR 9 (VAZGEÇTİM) TESBİH KAFİYEM DOLUNAY AŞKSIN SEN HAYAT YÜKÜ HAYALLERİM İSTANBUL AY IŞIĞIM CENNET GÜZELİM ŞARAP RENGİ