Lanetlenmiþ hastalýklarýný saklayan, hastalar gibi.. Hiç olmamýþ bir geçmiþe, özlem duyardýnýz.. Ruhunuz üþüyordu, ýsýnmamacasýna hemde.. Can çekiþen kelimeleriniz vardý, ceplerinizde.. Dilsiz kalýrdý ardýnýzda sevdalar..
Siz Bayým, Bencildiniz, sevdim dediklerinize.. Yüreðini, yeme oyunlarý oynar, Tutkuyla yanmalarýný, saðlardýnýz.. Oysa aþk, küçük gördüðünüz, Bir ayartma þekliydi sizin için..
En çok gitmeler mutlu ederdi sizi.. Acýmadan býçaklamaktý, akýtmadan kanlarýný.. Geriye bakmadan, silerdiniz hayalleri, Reddettiðiniz, sevgileri koyardýnýz hain cepliklerinize.. Tüketirdiniz son benliklerine kadar, Aþk ile beslenen kalp ve bedenleri...
Siz Bayým, Uçsuz bucaksýz hayaller taciriydiniz.. Nerde puslu, buðulu gözlere denk gelseniz.. Küflü yüreðiniz, iþtahla kabarýr.. Cömert sözleriniz ve akýl oyunlarýnýzla, Teslim alýrdýnýz, yenilmiþ masumiyetlerini.. Aþka susamýþ, boþluklar biriktirmiþ yüreklerdi, Þevkle, arsýzca arzuladýðýnýz sizin...
O sevgisizlikten örülü duvarlarýnýz arasýnda, Nasýlda özlerdiniz, sevmeyi hasret ve gýptayla.. Öylesine acý veriyordu ki size yapaylýðýnýz.. Kaç kez gittiniz ? Kimbilir sizi sevmiþ yüreklerden.. Oysa aþk evinize sýðýnmýþ kimsesiz bir çocuktu.. Ve siz kendi ellerinizle, yok ederdiniz o çocukluðu.. Ruhunuzun gurbetinde sürüklercesine, Yok ederdiniz, yalan sevmiþlikleriniz içinde..
Siz Bayým, Yazdýðýnýz veda metinleri, sizin hürriyetinizdi.. Okuduðunuz roman kahramanlarýný, taklit ediyordunuz oysaki.. Hayatýnýzý bir kurmacadan ibaret yaþýyor.. Yaþarkende gülünç gözlükler aradýndan, bakýp eziyordunuz aþký.
Her sevda size göre kusur taþýyordu.. Oysa sizde herkes gibi sýcak bir çorbaya, Sevgiyle hazýrlanmýþ bir ev yemeðine, hasret yaþýyordunuz.. Seyrettiðiniz filmlerde gördüðünüz, iki kiþilik sevgi halleri gerçekken, Ýdeal kadýnlar / Ýdeal erkekler sevdiklerinin, kusmuklarýný bile, temizlerken.. Hayat bu basitliðin ve sýradanlýðýn içinde gizliyken.. Siz yýllarca bu sýradanlýðý hep küçümseyip, hiç düþünmediniz.. Ama sizin küçümsediðiniz bu sýradanlýkta, saklýydý aþk..
Siz Bayým, Mutluluðu basit bulup, onu sýradan, Ýnsanlarýn yaþayabileceðini inanmýþken.. Mutsuzluða o sýradan insanlar kadar, Katlanamadýðýnýz için acýyordum size.. Hemde kendi düþlerinizin içinde, Ne denli aciz olduðunuzu gördükçe, acýyordum size.. Çünkü sizin düþlerinizde, kendinize dahi yer yoktu.. Mükemmel ve kusursuz sandýðýnýz kendinizi.. Kafanýzda tasarladýðýnýz, aþýk hallerinizi.. Sadece ölüler sevebilirdi....
Siz Bayým / Evet siz..! Yaþarken bu derece saklýyordunuz ya kendinizi.. Þunu bilin ki..! Bir ölçüsü yoktu sevmenin.. Ne kadar derin severseniz, O kadar aklýnýz gider baþýnýzdan, Eðer bir gün gelirde, göze alýrsanýz herþeyi.. Sizinde, birisi öper kalbinizdeki, yaralarýnýzdan..
01/01/2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
degaje8 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.